.jpg)
Vorig weekend naar de film Michael Clayton gaan kijken. Degelijke juridische thriller zonder clichématige rechtbankscènes, pakkende acteerprestaties zonder franjes, hyper-actuele inhoud zonder belerende ondertoon en natuurlijk George Clooney zonder één rimpeltje. Dat laatste is achteraf het enige gespreksonderwerp dat ons (toegegeven: drie vrouwen, één man) de hele rit naar huis bezig houdt. Hoe komt het toch dat de inmiddels 46-jarige acteur er schijnbaar argeloos zo perfect blijft uitzien? Een van de aanwezige vriendinnen die voor L’Oréal werkt kan daar formeel over zijn: “botox, sowieso.”
Na een minuutje googlen, blijkt dat Clooney inderdaad al enkele botox injecties kreeg om zijn ogen een meer wakkere kijk te geven, en hij die ingreep zelf heeft bekend gemaakt. Oprechtheid die hem in de ogen van vele fans nog perfecter maakt. Botox hangt inderdaad niet meer in de taboesfeer van enkele jaren geleden. Toen was het moreel verantwoord volledig natuurlijke schoonheid na te streven, en gewoon blij te zijn met hoe je bent. Nu wordt tevreden zijn met jezelf algauw ingevuld door tevreden zijn met de gewilde, betaalbare versie van jezelf.
Duidelijk voorbeeld daarvan is de botox-party trend, de iets gewaagdere variant op de huiselijke tupperware-feestjes, waar vriendenkransjes samenkomen en volledig rimpelloos de bijeenkomst weer verlaten. Maandagochtend nog gehoord als discussiepunt op Radio 1 bij Peeters & Pichal, morgen bij u in de huiskamer?
Mijn gezelschap in de auto concludeert dat rijpere mannen er gewoon beter ‘slechter’ uitzien dan hun vrouwelijke leeftijdsgenoten. George Clooney’s wallen zijn sexy, want die man heeft ‘geleefd’, terwijl een vermoeide look voor Sharon Stone of Demi Moore absoluut uitgesloten is. Persoonlijke vooroordelen of algemene perceptie die verschoven is? Iedereen in het verweer tegen opkomende plastische chirurgie, maar ondertussen wel verlekkerd opkijken naar Hollywood-sterren? Doet ieder met zijn lijf wat hij of zij wil, of zijn er grenzen aan je goed in je (opgespoten) vel voelen? Wat er ook van zij, het taboe is doorbroken en de discussie geopend.
En George Clooney, die ziet er nog steeds uit als zichzelf, enkel beter.
Na een minuutje googlen, blijkt dat Clooney inderdaad al enkele botox injecties kreeg om zijn ogen een meer wakkere kijk te geven, en hij die ingreep zelf heeft bekend gemaakt. Oprechtheid die hem in de ogen van vele fans nog perfecter maakt. Botox hangt inderdaad niet meer in de taboesfeer van enkele jaren geleden. Toen was het moreel verantwoord volledig natuurlijke schoonheid na te streven, en gewoon blij te zijn met hoe je bent. Nu wordt tevreden zijn met jezelf algauw ingevuld door tevreden zijn met de gewilde, betaalbare versie van jezelf.
Duidelijk voorbeeld daarvan is de botox-party trend, de iets gewaagdere variant op de huiselijke tupperware-feestjes, waar vriendenkransjes samenkomen en volledig rimpelloos de bijeenkomst weer verlaten. Maandagochtend nog gehoord als discussiepunt op Radio 1 bij Peeters & Pichal, morgen bij u in de huiskamer?
Mijn gezelschap in de auto concludeert dat rijpere mannen er gewoon beter ‘slechter’ uitzien dan hun vrouwelijke leeftijdsgenoten. George Clooney’s wallen zijn sexy, want die man heeft ‘geleefd’, terwijl een vermoeide look voor Sharon Stone of Demi Moore absoluut uitgesloten is. Persoonlijke vooroordelen of algemene perceptie die verschoven is? Iedereen in het verweer tegen opkomende plastische chirurgie, maar ondertussen wel verlekkerd opkijken naar Hollywood-sterren? Doet ieder met zijn lijf wat hij of zij wil, of zijn er grenzen aan je goed in je (opgespoten) vel voelen? Wat er ook van zij, het taboe is doorbroken en de discussie geopend.
En George Clooney, die ziet er nog steeds uit als zichzelf, enkel beter.
Voor wie meer wil lezen: in het EOS-Magazine van november staat een artikel over de verborgen talenten van botox.
1 opmerking:
Hoeveel kost dat, botox ? Toch eens over nadenken :-)
Een reactie posten