Veroordeeld (in) Ethiopië

Gelezen op 25 oktober 2007 in De Standaard: Belg zit vast in Ethiopië na doodrijden van 14-jarig meisje. "De dorpsbewoners, die het ongeval hebben zien gebeuren, reageerden woest en bekogelden de wagen met stenen." Vernomen via Het Nieuwsblad op 25 oktober 2007: Belg opgepakt in Ethiopië na dodelijk ongeval. "Volgens een woordvoerder van Buitenlandse Zaken werd de auto van de Belg en zijn vriendin onmiddellijk belaagd door een menigte woedende Ethiopiërs."

Stel het u eens voor: u reist nietsvermoedend door Ethiopië. Ja, u geniet van de reis doorheen de uitgestrekte landschappen. Maar u blijft het vreemd vinden dat vele Ethiopiërs nog steeds in hutten wonen, het schaarse hout dat voorhanden is opbranden om zich te warmen, en geen elektriciteit noch stromend water kennen. Bizar volk, meent u, maar vriendelijk, dat wel.

Een dag later moet u noodgedwongen uw indruk over de Ethiopiërs bijstellen omdat een woedende meute uw terreinwagen met stenen bekogelde nadat u een kind had aangereden. Ongelooflijk. Barbaars volk.

Ja, stel het u maar eens voor: u woont nietsvermoedend in Ethiopië. Overdag hoeden de kinderen ossen, schapen en ezels. U werkt op het veld, doet het huishouden en gaat naar de markt. Dat betekent elke dag kilometers lopen over de aarden wegen. De stofwolken in de verte, weet u, veranderen snel in naderende auto’s. Type 4x4. Ze toeteren als ze passeren. Vriendelijk. Zo weet u tenminste wanneer u aan de kant moet springen en de uit elkaar stuivende dieren bij elkaar moet proberen te houden.

Keizer Haile Selassie bracht in de jaren vijftig de eerste auto naar zijn rijk. Tegenwoordig zijn auto’s geen uitzondering meer op de Ethiopische wegen. Rijkere Ethiopiërs uit de stad en buitenlanders laten zich rijden en begeven zich ook op de onverharde dorpswegen, zwaar gehavend door de tropische regenbuien en bezaaid met stenen die alle Ethiopische bodems rijk zijn. Enkel jeeps volstaan om de wegeltjes te trotseren. Alle chauffeurs - en de enige uitzondering bevestigt de regel - rijden aan een hels tempo, luid toeterend als ze een dorpskern passeren.

De dorpelingen verbaasden zich ooit over de metalen monsters die zichzelf zonder moeite leken voort te bewegen. Vandaag kijkt geen mens nog op, maar de schrik voor koning auto is nog niet weggeëbd. Begrijpen wie begrijpen kan als dorpeling hoe de voertuigen met zo’n snelheid over de wegen kunnen razen. Niet links, niet rechts kijkend. Spelende kinderen en iedere andere onbehoedzame met zich mee sleurend. De onmacht van het volk om vat te krijgen op de technologie is groot. Die onmacht uit zich in woede als het anonieme gevaarte weer iemand de dood injaagt.

De lokale politie treedt streng op: wie iemand aanrijdt, belandt onverwijld in de gevangenis. Of je nu blank of bruin bent. Het Belgisch-Nederlandse koppel dat vorige week werd aangehouden omdat het een dodelijk ongeval veroorzaakte op een Ethiopische weg, zal, naar ik vermoed, niet erg lang aangehouden blijven. Ze betaalden immers een schadevergoeding. Geld in ruil voor een kind. Het beeld van een woedende menigte Ethiopiërs zoals geschetst in enkele Belgische kranten zal, naar ik vermoed, de lezer langer bijblijven. Begrijpen wie begrijpen kan als lezer waarom dit beeld niet genuanceerder werd weergegeven in de media.