Superman

Honger kan je ‘zien’ in de hersenen. Dat beweren tenminste Britse onderzoekers in het vaktijdschrift Journal of Neuroscience. De wetenschappers zijn erin geslaagd om hersencellen die de eetlust regelen, in beeld te brengen bij muizen.

De medische wereld wist al dat als we honger hebben, bepaalde zenuwcellen in onze hersenen hun activiteit opdrijven. Maar de Britse wetenschappers ontwikkelden nu een kleurstof die alleen wordt opgenomen door actieve zenuwcellen en die de cellen doet oplichten op een beeldscan van de hersenen. Enkel wanneer we honger hebben, zouden onze zenuwcellen dus zichtbaar zijn op de hersenscan.

Door onze eetlust in beeld te brengen hopen de onderzoekers het obesitasprobleem beter te begrijpen en er effectieve oplossingen voor te vinden.

Ik vind het een onheilspellende gedachte dat wetenschappers steeds verder gaan met het blootleggen van onze gevoelens en gedachten. Want wie houdt hen tegen om binnenkort ook onze meest intieme lusten door te lichten. Seksuele opwinding activeert immers zenuwcellen in de hersenen die vlakbij onze ‘honger-cellen’ liggen. In één moeite visualiseren onderzoekers dus onze eetlust, maar ook onze seksuele activiteit.

Hoe ver wil de wetenschap nog gaan? Zijn we binnenkort allemaal Superman? Onsterfelijk en onmenselijk? Schepsels die honderd procent controleerbaar en programmeerbaar zijn?

Voorlopig moesten enkel proefdieren hun (eet)lusten prijsgeven aan de hersenscan. Maar mij geeft het al een licht onbehaaglijk gevoel me voor te stellen dat in de toekomst ook onze gevoelens en gedachten niet meer onzichtbaar blijven. Dat als ik over straat loop mijn hersencellen oplichten bij elke gedachte die ik overpeins. Of bij elke bink die passeert.