Draaimolen

Hij liet de regen naar beneden parelen over de kraampjes van de kerstmarkt. Organisatoren en bezoekers deden hun uiterste best om een gezellige kerstsfeer te creëren, maar de weermaker trok aan het langste eind: er borrelde geen kerstgevoel op.

Het regende zachtjes. De vochtigheid doorweekte de marktgangers niet meteen, maar klampte wel hardnekkig aan en liet hen na een uur kil achter. Er ontbrak een echte winterkoude die doet hunkeren naar warme Glühwein. Net als het ijs op de schaatsbaan, smolt mijn kerstgevoel weg door de miezerige neerslag.

Tot ik op de draaimolen botste. Op slag bekroop mij een soort van nostalgie die een kerststemming met een dikke laag sneeuw waardig was.

Er draaiden geen Donald Ducks in schreeuwerige kleuren hun eigen staart achterna, maar feërieke figuren maakten van de molen een kleine sprookjeswereld. Dinosaurussen, futuristische ruimtetuigen, waterdieren en insecten deden mijn hart een sprongetje maken. Alle figuren waren van hout, zorgvuldig in elkaar getimmerd en met smaak opgesmukt.

Maar het mooist was de middenste steunpilaar van de molen. Levensechte schilderingen van de meest fantastische beroepen versierden de kolom. Drukker van lieveheersbeestjes, Wegwijzer voor trekvogels, Professionele Zoeker van kleine beestjes. Geen stiel te gek of hij was afgebeeld. De Afschieter van kleine kinderen naar de hemel leek misschien een beetje cynisch op een draaimolen.

De Oppompster van wolken kon het meest op mijn sympathie rekenen. Had ik als kind geweten dat ik mijn dagen kon vullen met het oppompen van wolken, ik zou mijn ambitie om Alice in Wonderland te worden snel opgeborgen hebben.

Nu beklaagde ik mij alleen dat ik mijn kinderlijke overgave om Alices spreuken vanbuiten te leren, lang geleden was kwijtgeraakt. Ik herinnerde me de woorden niet meer om me naar een kleiner formaat te transformeren. Daarom kon ik enkel wachten, en op afstand genieten achter het toegangspoortje naar al dat moois. Met mijn bescheiden meter vijfenzestig bleek ik voor één keer net te groot om onder een hekje door te kunnen.