Lelijk

Telenovela's zijn in. Eerst was er Emma op één dat al zeer driftige discussies uitlokte, en nu loopt op VTM Sara, eveneens een betwistbaar voorbeeld van dit genre. Telenovela's verschillen van soaps omdat het (liefdes-)verhaaltjes zijn met een happy ending. Daarmee is het leukste meteen gezegd: er komt sowieso een einde aan.

In Zuid-Amerika is dit genre ongelofelijk populair, zeker sinds de komst van Yo soy Betty, la fea (letterlijk: 'Ik ben Betty, de lelijke'), de Columbiaanse telenovela die in 1999 op het scherm van miljoenen Zuid-Amerikanen verscheen. Het verhaal is even simpel als geniaal: Beatriz, oftewel Betty, is een geniale doch lelijke en seuterige economiste die stapelverliefd wordt op haar baas, de gladde manager van een groot modemagazine. Het succes van Betty maakte van de serie al snel een van de meest vergekochte televisie-concepten ooit. Het universele verhaal van het lelijke eendje dat met veel humor en liefde haar weg naar het succes vindt, blijkt in zowat elke uithoek van de wereld voor herkenbare en succesvolle tv te zorgen.

In Spanje is Yo soy Bea al meer dan een jaar de vaste waarde tijdens de tv-siësta. De Spanjaarden kozen voor een redelijk brave en lieve versie, maar je ziet meteen de star-quality van de sprankelende Bea en de clichématige vertolkingen liggen er zo dik op dat het grappige resultaat best te bekijken valt.

Ook in de Verenigde Staten hebben ze het concept goed begrepen. Ugly Betty is de meest flashy en duidelijk ook best gefinancierde versie die ik tot nu toe zag, maar ook meteen de allergrappigste variant op het Bea-thema. Het hoofdpersonage is hip op haar eigen retro-manier, haar pesterige collega's spelen de stereotypen met overtuiging en er zitten zoveel hilarische verwijzingen in naar het genre zelf en naar andere gelijkaardige series, dat dit een cult-telenovela van formaat is geworden.

Uiteraard kon VTM niet achterblijven en heeft nu ook Vlaanderen zijn eigen 'Bea la fea', namelijk Sara. Jammer genoeg heeft de commerciële zender het basisconcept niet zo goed begrepen of niet genoeg afgekeken bij de nochtans talrijke buitenlandse voorbeelden. Sara is niet grappig, noch goedgevonden en zelfs niet overdreven slecht noch goed geacteerd. Het is een aaneenschakeling van saaie clichés, acteurs die te hard hun best doen, voice-overs zelfs de slechtste reality-show onwaardig en een tempo waar die van Thuis in slaap bij zouden vallen.

VTM heeft het telenovela-verhaaltje over het leuke lelijke eendje veel te serieus opgevat en is er daardoor in geslaagd niet enkel het hoofdpersonage, maar ook het telenovela-genre lelijk te maken.